Δηλαδή μας επηρεάζουν τα άστρα;
Το πως ακριβώς επηρεάζουν τα άστρα τις ζωές μας δεν έχει εξακριβωθεί (για αυτό άλλωστε και η Αστρολογία θεωρείται από πολλούς ψευδοεπιστήμη).Στη σύγχρονη αντίληψη για την Αστρολογία οι πλανήτες δεν θεωρείται τόσο ότι επηρεάζουν τα πράγματα στη γη, όσο ότι τα σηματοδοτούν. Δεν υπάρχει δηλαδή η σχέση αιτίου-αιτιατού. Το ότι ο Κρόνος πχ διελαύνει τον 4ο οίκο κάποιου δεν σημαίνει πως “προκαλεί” προβλήματα στο σπίτι του, όσο ότι τα σηματοδοτεί.Υπάρχει δηλαδή η έννοια της “συγχρονικότητας” του Καρλ Γιουγκ.Αυτό που συμβαίνει εδώ “κάτω” έχει το αντίστοιχό του εκεί “πάνω”. Οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε γραμμικά και με σχέσεις αιτίου- αιτιατού. Αυτό όμως δεν ισχύει όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε το Σύμπαν. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στην καθημερινή ζωή άλλο πράγμα είναι ο χώρος και άλλο ο χρόνος.Όταν όμως γυρίζουμε τα μάτια μας στον ουρανό,αυτό δεν ισχύει.Ένα άστρο που βλέπετε πχ αυτή τη στιγμή να λάμπει (ας το πούμε άστρο Χ) μπορεί να μην υπάρχει! Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το φως ταξιδεύει περίπου με 300.000 χλμ το δευτερόλεπτο.Οι αποστάσεις στο Σύμπαν είναι τόσο μεγάλες που για να ξεκινήσει το φως από μια πηγή πολύ μακριά (το αστέρι Χ) και να φτάσει ως εδώ μπορεί να πάρει πχ 2000 χρόνια. Άρα τη στιγμή αυτή που βλέπουμε το άστρο Χ, το φως του έκανε 2000 χρόνια για να έρθει ως εδώ.Δηλαδή βλέπουμε το άστρο Χ όχι όπως είναι τώρα αλλά όπως ήταν πριν 2000 χρόνια! Μάλιστα μπορεί το άστρο τώρα να μην υπάρχει και να έχει πάψει να στέλνει φως. Αυτό όμως θα το καταλάβουμε μετά από 2000 χρόνια όταν ξαφνικά σβήσει! Δηλαδή χώρος και χρόνος είναι ένα αλλά όχι μόνο αυτό. Παρελθόν και παρόν είναι ένα! Γιατί αυτή τη στιγμή,τώρα στη Γη βλέπω πως ήταν το αστέρι στο παρελθόν!
Το αντίστοιχο συμβαίνει και στην Αστρολογία σε ένα άλλο επίπεδο.Οι πλανήτες δεν προκαλούν πράγματα αλλά είναι εξωτερικά σημάδια εσωτερικών γεγονότων που συμβαίνουν στην ανθρωπότητα και στον άνθρωπο. Όλα εντάσσονται σε ένα όλον.Συνεπώς δεν γεννηθήκατε τυχαία σε μια μεριά του Σύμπαντος αλλά είστε σε άμεση σχέση και συνάρτηση με ό,τι υπήρχε τη στιγμή της γέννησής σας και άρα και με τους πλανήτες, τις θέσεις και τις όψεις τους δηλαδή τον αστρολογικό σας χάρτη.
Και λίγη Κβαντική...
Το 2014 "Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων.Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόναλντ Χάνσοντου του Ινστιτούτου Νανοεπιστήμης του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Delft στην Ολλανδία. Κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν (και μάλιστα με αξιοπιστία 100%) πληροφορίες, κωδικοποιημένες σε υποατομικά σωματίδια, ανάμεσα σε δύο σημεία που απέχουν τρία μέτρα. Η τηλεμεταφορά βασίζεται στο μυστηριώδες φαινόμενο της κβαντικής «εμπλοκής» ή κβαντικού «εναγκαλισμού», κατά την οποία η κατάσταση ενός σωματιδίου επηρεάζει αυτόματα την κατάσταση ενός άλλου μακρινού σωματιδίου (κάτι που καθόλου δεν άρεσε στον Αϊνστάιν, επειδή δεν μπορούσε να το εξηγήσει)." Πηγή Βήμα Science.
Και μόλις ένα χρόνο μετά, το 2015..."Τον δρόμο για μια μέθοδο κρυπτογράφησης που θα είναι απαραβίαστη, ανοίγει πείραμα του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) στις ΗΠΑ, στα πλαίσια του οποίου επιστήμονες μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν κβαντική τηλεμεταφορά σε απόσταση 102 χιλιομέτρων....Όπως και στις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι και το πείραμα του NIST βασίσθηκε σε μία παράξενη ιδιότητα του μικρόκοσμου, που ονομάζεται κβαντική διεμπλοκή (quantum entanglement).
Η ανακάλυψή της προήλθε από ένα νοητικό πείραμα που πρότειναν οι Einstein-Podolsky-Rosen, σύμφωνα με το οποίο δύο υποατομικά σωματίδια μπορεί να συνδέονται με τέτοιο τρόπο, ώστε οποιαδήποτε αλλαγή στις ιδιότητες του ενός να επηρεάζει ταυτόχρονα την κατάσταση του δεύτερου, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι η απόσταση που τα χωρίζει." Πηγή Nafteboriki.gr
Γίνεται φανερό ότι η ανθρωπότητα μόλις τώρα αρχίζει να υποψιάζεται ότι το Σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε είναι ένα μεγάλο ενιαίο ζωντανό σύνολο, με ασύλληπτους τρόπους επικοινωνίας και μετάδοσης της πληροφορίας. Ο Αριστοτελικός τρόπος σκέψης που βασίζεται στη λογική αλληλουχία των γεγονότων και στη σχέση αιτίου-αποτελέσματος δεν φτάνει για να εξηγήσει τον κόσμο που ζούμε...
Ο έσω κόσμος του ανθρώπου (μικρόκοσμος) έχει αντιστοιχίες με τον έξω (Μεγάκοσμο). Κι αυτή η σχέση είναι μυστηριακή. Κανείς δεν μπορεί να την ορίσει, μπορεί όμως να τη βιώσει. Όταν κοιτάμε τους ουρανούς και βλέπουμε τις τροχές των πλανητών γύρω από τον Ήλιο και μετά γυρίζουμε το βλέμμα στα μικρά σωματίδια της ύλης -τα άτομα- και βλέπουμε ότι τα ηλεκτρόνια "γυρίζουν" γύρω από τον πυρήνα τότε διαπιστώνουμε αυτή τη σχέση.
Η έννοια της συγχρονικότητας
Την έννοια της συγχρονικότητας τη χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ο Carl Jung για να περιγράψει «μία μη αιτιώδη συνδετική θεωρία», η οποία δημιουργεί μια σχέση με νόημα ανάμεσα σε δύο γεγονότα που λαμβάνουν χώρα την ίδια στιγμή.
Το κλασικό παράδειγμα του Jung αφορούσε έναν από τους ασθενείς του. Η σύζυγος του ασθενή είπε στον Jung ότι όταν η μητέρα και η γιαγιά της ήταν ετοιμοθάνατες, είχαν μαζευτεί πολλά πουλιά έξω από το δωμάτιό τους. Ο ασθενής του Jung έπασχε από καρδιά και τον παρακολουθούσε ένας καρδιολόγος. Καθώς επέστρεφε στο σπίτι και ενώ ο καρδιολόγος τον είχε βρει «καθαρό», κατέρρευσε στον δρόμο. Όταν μετέφεραν το σώμα του στο σπίτι, τους υποδέχθηκε η γυναίκα του, η οποία είχε ήδη υποψιαστεί ότι κάτι τρομερό συνέβη στον άντρα της επειδή, στο μεταξύ, ένα σμήνος πουλιά είχε μαζευτεί έξω από το σπίτι τους.
Πολλοί θα πουν ότι αυτό ήταν μια σύμπτωση διότι ο νους μας έχει εκπαιδευτεί να σκέφτεται αιτιοκρατικά και φυσικά δεν μπορεί να εντοπίσει καμία σχέση ανάμεσα στο σμήνος των πουλιών και στο θάνατο του ανθρώπου. Όμως η επανάληψη της αλληλουχίας αυτών των γεγονότων στη ζωή της γυναίκας, της δημιούργησε την πεποίθηση πως συνδέονται. Τα δύο γεγονότα συμβαίνουν ταυτόχρονα και το ένα σηματοδοτεί το άλλο χωρίς όμως να το προκαλεί. Υπάρχει μια σχέση που δεν μπορεί να οριστεί σαν αίτιο και αποτέλεσμα. Απλώς συμβαίνουν ταυτόχρονα και το ένα υποδηλώνει το άλλο. Ακόμα και τώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ο νους σας κινείται αιτιοκρατικά και προσπαθεί να εντοπίσει τη διαδρομή των επιχειρημάτων μου και να δημιουργήσει μια σχέση
αιτίου-αιτιατού, να καταλάβει δηλαδή πως "βγαίνει το συμπέρασμα". Η συγχρονικότητα τινάζει αυτή τη διαδικασία στον αέρα....
Φυσικά μπορεί να υπήρξαν κι άλλες φορές που είχε μαζευτεί το σμήνος των πουλιών και δεν είχε συμβεί τίποτα θα πείτε. Σκεπτόμενοι αυτό ο νους σας πρέπει να νιώθει πολύ υπερήφανος... Όμως γεγονός είναι ότι η γυναίκα τότε ίσως δεν το είχε αντιληφθεί ή δεν είχε δώσει την πρέπουσα σημασία. Την έδωσε όμως τη στιγμή που έπρεπε και έτσι ήταν έτοιμη για αυτό που έγινε. Ο υποκειμενικός παράγοντας παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη συγχρονικότητα και στην ουσία είναι αυτός που καθορίζει το φαινόμενο. Η σχέση υφίσταται επειδή δίνει σημασία το υποκείμενο...Εδώ θα σας παραπέμψω και πάλι στην κβαντική φυσική που πειραματικά απέδειξε ότι ο παρατηρητής επηρεάζει το πείραμα απλώς και μόνο επειδή το παρατηρεί! Για περισσότερα δείτε αυτό το video αν ενδιαφέρεστε πάνω σε αυτό (https://www.youtube.com/watch?v=cxRKcxRlBNQ). Και θα κλείσω παραθέτοντας τα λόγια του W. Heisenberg πρωτοπόρου Γερμανού φυσικού που βραβεύτηκε με το Νόμπελ φυσικής το 1932 «Ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο με αποτέλεσμα η φύση να μας εμποδίζει να δούμε όλες τις πιθανές πραγματικότητες και να μας αφήνει μόνο με τη «φτωχή» δική μας. Αυτό που βλέπουμε κάθε φορά ως πραγματικότητα είναι το κομμάτι που μας επιτρέπουν οι προκαταλήψεις, οι ιδέες και οι εμπειρίες μας. Αυτές φωτίζουν τον γύρω μας κόσμο και εμείς βλέπουμε μόνο τη σκιά που δημιουργείται από πίσω.» Τα συμπεράσματα δικά σας...