Η εμπειρική παρατήρηση μας δείχνει ότι κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο, δεν έρχεται σαν “tabula rasa” (άγραφος πίνακας) αλλά φέρει μαζί του ένα “λογισμικό”, ή αλλιώς ένα “πρόγραμμα”. Αυτός είναι ο λόγος που πολλές φορές παιδιά μεγαλωμένα στην ίδια οικογένεια και με την ίδια φροντίδα έχουν πολύ διαφορετικές προσωπικότητες. Μάλιστα αυτές οι προσωπικότητες εκφράζονται από πολύ νωρίς. Θυμάμαι όταν σε κάποια Χριστούγεννα η γιαγιά έδωσε στις δύο μικρές ξαδέρφες μου (τριών ετών και οι δυό τους) από ένα “μποναμά”. Η μια, Κριός, έδωσε τα λεφτά κατευθείαν στη μητέρα της, ενώ η άλλη, Ταύρος, τα έβαλε στην τσέπη της και ούτε λόγος να τα δώσει μετά στη μαμά!
Φυσικά το περιβάλλον μας διαμορφώνει και αυτό, αλλά έχουμε ήδη μέσα μας τον σπόρο-τρόπο με τον οποίο θα ανταποκριθούμε σε αυτό. Έτσι στο ίδιο ερέθισμα θα αντιδράσουμε διαφορετικά ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες.
Αυτό το μοναδικό “πρόγραμμα” για τον καθένα σε αυτό το άρθρο θα το αποκαλέσουμε Ψυχή. Κάθε Ψυχή είναι μοναδική και ιδιαίτερη, ο πλουραλισμός είναι ο κανόνας σε αυτό το επίπεδο. Και κάθε Ψυχή έχει, ας πούμε, μια αποστολή και την εκφράζει μοναδικά, με τον δικό της τρόπο. Σε μερικές Ψυχές αρέσει πολύ η φύση, σε άλλες η επιστήμη, σε μερικές οι τέχνες, σε άλλες το να επιτελούν έργο κοινωνικό ή να κατακτάνε νέα πεδία γνώσης και πάει λέγοντας.
Όμως όταν “προσγειωνόμαστε” εδώ, ερχόμαστε στον κόσμο σε κάποια συγκεκριμένη οικογένεια, κοινωνία κτλ. Έτσι από πολύ νωρίς αρχίζει η “εκπαίδευση” σε αυτά που οι άλλοι θεωρούν “σωστά”, στη “σωστή” θρησκεία, στους “σωστούς” τρόπους συμπεριφοράς, στα “σωστά” πιστεύω, στη “σωστή” σεξουαλική επιλογή και τελειωμός στη λίστα δεν υπάρχει. Έτσι η Ψυχή μπαζώνεται από όλα αυτά και το άτομο χάνει-ξεχνάει την αποστολή του. Ξεχνάει ποιος/ποια πραγματικά είναι. Βαθιά μέσα του το ξέρει ότι κάτι πάει στραβά αλλά προτιμά να χώσει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάω αυτό το φαινόμενο στις προσωπικές συνεδρίες με τους πελάτες μου. Ο αστρολογικός χάρτης δείχνει προς τη μια κατεύθυνση ενώ το άτομο κινείται προς την άλλη και προσπαθεί να βρει την πηγή της δυστυχίας του σε παράγοντες έξω από αυτό. Μου θυμίζει την περίπτωση που μου διηγούνταν ένας γνωστός μου που ασχολείται με τη μόδα και φτιάχνει φορέματα. “Μια αρκετά εύσωμη πελάτισα κοιτούσε τον κατάλογο με τα φορέματα και μου λέει να αυτό θέλω! Αυτό! Κοιτάζω τον κατάλογο και βλέπω τη Ζιζέλ. Κοιτάζω την πελάτισα και βλέπω την Αντέλ…!”
Όμως κάθε “Αντέλ” κρύβει μέσα της μια “Ζιζέλ”, την ίδια την Ψυχή. Μόνο που δεν το ξέρει.
Πως μπορούμε όμως να αφουγκραστούμε την Ψυχή μας; Πως μπορούμε να βγάλουμε το μπετόν αρμέ που μας έχει καταπλακώσει και να πετάξουμε και πάλι ελεύθεροι; Τη θυμάστε αυτή την ελευθερία; Ήταν η ελευθερία και η μη-ενοχή που είχαμε ως παιδιά. Όταν είχαμε το θάρρος να εξερευνήσουμε τον κόσμο. Όταν δεν ήταν όλα δεδομένα γύρω μας. Όταν κάθε μέρα ήταν καινούρια και δεν τη βάραινε το παρελθόν και η “εμπειρία”. Όταν κάθε τι καινούριο το συνόδευε ένα αθώο “γιατί;” και ήμασταν ανοιχτοί σε κάθε εξήγηση.
Σε αυτή τη σειρά των άρθρων θα εξερευνήσουμε ακριβώς αυτό.
Και το πρώτο βήμα είναι να ρωτήσουμε τον εαυτό μας “Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μου να σκιρτά;” Μην προσπαθήσετε να σκεφτείτε για να απαντήσετε. Απαντήστε αυθόρμητα και αμέσως! Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο! Μην έχετε άγχος ότι πρέπει να πείτε κατευθείαν μια “σωστή” απάντηση. Έχουμε πολλές στρώσεις από μπετόν που μας σκεπάζουν οπότε συνήθως δεν είναι εφικτό να διατυπώσουμε με ακρίβεια την απάντηση. Όμως απαντώντας γρήγορα βάζουμε το μυαλό και τη λογική στην άκρη και έτσι προσπαθούμε να ψηλαφίσουμε κάπως αδιόρατα στην αρχή, την απάντηση. Ρωτήστε λοιπόν τον εαυτό σας “Τι είναι αυτό που κάνει την καρδιά μου να σκιρτά από χαρά;” και απαντήστε αμέσως. Μη σταματήσετε στην πρώτη λέξη. Πείτε ό,τι σας έρχεται στο μυαλό χωρίς καμία κρίση όσο παλαβό κι αν ακούγεται. Αλλά τον νου σας θα τον έχετε στραμμένο στην καρδιά όσο κάνετε αυτή την άσκηση. Κλείστε τα μάτια αν θέλετε και ακούστε τις απαντήσεις που δίνετε προσπαθώντας να δείτε σε πια απάντηση θα νιώσετε ένα σκίρτιμα πολύ βαθιά μέσα σας.
Σιγά σιγά θα δείτε ότι γίνεται πιο συγκεκριμένο αυτό που λέτε. Θα αποκτήσει μια πιο στέρεη μορφή. Ίσως ανατρέξετε και στην παιδική σας ηλικία και θυμηθείτε τι σας έκανε να νιώθετε όμορφα ή τι θέλατε να γίνετε “όταν μεγαλώσετε”. Όταν το βρείτε ή το κάνετε πιο συγκεκριμένο θα νιώσετε σαν να θυμάστε ένα ξεχασμένο όνειρο. Θα διαπιστώσετε ότι τόσο καιρό αυτό που θέλατε να γίνετε ή να κάνετε ήταν εκεί, λίγο πιο κάτω από το συνειδητό σας και εσείς “πάντα” το ξέρατε αλλά δεν το ακολουθήσατε. Δε θα έχετε βρει απλώς κάτι που σας αρέσει (ούτως ή άλλως μας αρέσουν πολλά πράγματα έτσι δεν είναι;) αλλά κάτι που νιώθετε πως πάντα θέλατε και που σας γεμίζει. Κάτι που σας κάνει πραγματικά καλύτερους βαθιά μέσα σας όχι απλώς επειδή είναι “καλό” αλλά επειδή θα νιώθετε εσείς καλά κάνοντάς το γιατί θα είστε πλήρως συντονισμένοι μαζί του. Η χαρά που θα νιώσετε δε θα είναι εξωτερική (επειδή πχ κάνετε καλό στον κόσμο) αλλά εντελώς εσωτερική. Και για να το πούμε και πιο απλά θα είναι αυτό που “γουστάρετε” και που σας κάνει να απογειώνεστε σαν πύραυλος όταν το σκέφτεστε! Αυτή είναι η πιο κοντινή περιγραφή που μπορώ να δώσω. Σε αυτό θα σας βοηθήσει πολύ να δείτε τη διαφήμιση του Dewar’s που λέγεται “Live True”. Δείτε τη και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.
Κράτα τοΚράτα τοΚράτα το