"Η νόηση είναι χρήσιμη. Σε βοηθάει όταν κινείσαι έξω από το είναι σου. Είναι χρήσιμη ως οδηγός του εξωτερικού κόσμου. Τη στιγμή όμως που στρέφεσαι προς τα μέσα, γινεται άχρηστη. Δεν είναι πια οδηγός. Τότε σε κάνει να ξεστρατίζεις. Υπάρχει ένα όριο στη νόηση. Και τον Θεό μπορείς μόνο να τον νιώσεις, όχι να τον κατανοήσεις.
Όταν κινείσαι προς τα μέσα έρχεσαι πιο κοντά στην πηγή της ίδιας σου της ύπαρξης- κι αυτή είναι η πηγή της κάθε ύπαρξης. Αν μπορώ να φτάσω στον ίδιο μου τον εαυτό, έχω φτάσει στον ανώτατο εαυτό,επειδή στο κέντρο,εγώ δεν υπάρχω πια, είμαι το όλο.
Η κίνηση όμως πρέπει να είναι προς τα μέσα, η κίνηση πρέπει να συμβαίνει κάπου πολύ βαθιά.
Η νόηση είναι επιφανειακή. Αν λοιπόν προσπαθείς να κατανοήσεις τον Θεό, θα αποτυγχάνεις συνεχώς. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι η σωστή κατεύθυνση δεν είναι η κατανόηση αλλά η αίσθηση.
Οτιδήποτε ξέρεις εσύ σχετικά με το Θεό είναι απλώς λέξεις. Και τώρα έχει μια ιδέα σχετικά με το Θεό και προσπαθείς να καταλάβεις αυτή τη λέξη. Ο Θεός όμως δεν είναι λέξη. Η λέξη "Θεός" δεν είναι ο ίδιος ο Θεός.
Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις τι είναι ο Θεός, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη λέξη και να κινηθείς προς την αίσθηση. Θα πρέπει να εγκαταλείψεις το νου και να κινηθείς προς στο μη νου. Η αγάπη θα σε φέρει πιο κοντά στο Θεό, όχι η σκέψη.
Κι όταν λέω ότι η ζωή είναι Θεός, λέω ότι αν θέλεις, μπορείς να βιώσεις το Θεό αλλά δεν μπορείς να κατανοήσεις.
Η ζωή δεν μπορεί να γίνει κατανοητή. Μπορείς να τη ζήσεις. Αυτή είναι η μοναδική κατανόηση που υπάρχει."