"Δεν είναι ότι έχει προσκολληθεί το κάρμα πάνω σου, εσύ έχεις κολλήσει πάνω στο κάρμα. Αν σταματάς να κολλάς, τέλειωσες.
Πως σταματάει κανείς να κολλάει; Πρέπει κανείς να το ξεκινήσει στην πραγματική ζωή, στην ίδια του τη ζωή. Να είσαι σύζυγος και ποτέ να μην είσαι σύζυγος (...) Να είσαι μητέρα και ποτέ να μην είσαι μητέρα. Μην ταυτίζεσαι με το ρόλο. Είναι ένας ρόλος. Εκπλήρωσέ τον όσο καλύτερα μπορείς, εκπλήρωσέ τον όσο πιο καλαίσθητα μπορείς, εκπλήρωσέ τον με όσο περισσότερη αγάπη μπορείς, απόλαυσε την εκπλήρωση αυτού του ρόλου, άφησέ τον να γίνει ένα έργο τέχνης. Να είσαι όμορφη σύζυγος, να είσαι όμορφη μητέρα, να είσαι όμορφη ερωμένη, αλλά μην ταυτίζεσαι. Τη στιγμή που ταυτίζεσαι, μπαίνεις σε μπελάδες.
Μην επιτρέπεις σε αυτά που κάνεις να παγιώνονται πάνω σου. Μην επιτρέπεις στους ρόλους να παγιώνονται πάνω σου. Να είσαι σαν τον δεξιοτέχνη ηθοποιό. Ο ηθοποιός παίζει πολλούς ρόλους. Άλλοτε είναι πατέρας, άλλοτε είναι δολοφόνος, άλλοτε παίζει έναν πολύ σοβαρό ρόλο και άλλωτε παίζει ένα κωμικό κομμάτι. Μπορεί όμως να παίζει τέλεια όλους τους ρόλους και δεν ταυτίζεται με τον ρόλο που παίζει. Παραμένει δεξιοτέχνης (...) Αυτή η ρευστότητα πρέπει να συμβαίνει και στη ζωή. Η ζωή είναι ένα μεγάλο θέατρο."