Ξέρεις, ο στρατός είναι μια υποχρέωση. Κι αν δεν πας σε αποκαλούν λιποτάκτη. «Λιποτάκτης» είναι αυτός που εγκαταλείπει την τάξη, που αποκηρύσσει την «τάξη» που του επιβάλλεται σαν «σωστή», σαν η μόνη οδός.
Η τάξη του κόσμου γύρω σου, σου ορίζει πως πρέπει να ζεις τη ζωή σου «εντός των πλαισίων», γιατί αν ξεφύγεις από τα πλαίσιο τότε αρχίζεις και είσαι επικίνδυνος...
Τα πλαίσια στα ορίζει η οικογένειά σου, η κοινωνία σου, τα πιστεύω σου, το μυαλό σου… Με λίγα λόγια οι ταυτίσεις σου. Οτιδήποτε σου δίνει μια συγκεκριμένη και μόνιμη ταυτότητα είναι μια ταύτιση που κάνεις. Γιατί έχεις φύγει από τον πυρήνα σου, από την απλή ύπαρξή σου και έχεις μετακινηθεί ένα βήμα μπροστά και λες «εγώ έτσι είμαι» ή «εγώ αυτός είμαι».
Αλήθεια;
Είσαι σίγουρος ότι δε μένει να ανακαλύψεις άλλες πτυχές του εαυτού σου που μένουν λανθάνουσες; Το «εγώ αυτός είμαι» είναι σαν κουβέρτα που σε σκεπάζει καθώς κοιμάσαι. Σε βολεύει, σε ζεσταίνει. Όταν όμως ξυπνάς και σηκώνεσαι τότε βλέπεις ότι με το απλό «είμαι» μπορείς να γίνεις τα πάντα ανά πάσα στιγμή. Μπορεί να είσαι ένας ήσυχος-ειρηνικός άνθρωπος, αλλά αν χρειαστεί να επιτεθείς (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) για να θέσεις τα όρια.
Δοκίμασε να γίνεις λιποτάκτης του μυαλού σου. Την επόμενη φορά που θα πεις μέσα σου «αυτό δε γίνεται» ή «αν κάνω αυτό τότε ο άλλος θα…» (σκέψεις που βασίζονται στην ταύτιση και στο φόβο) πήγαινε κατευθείαν πάνω στο φόβο! Κάνε το αντίθετο από αυτό που σου λέει το μυαλό σου και δες τι θα γίνει. Αλλά κάνε το συνειδητά.
Δοκίμασε να γίνεις λιποτάκτης της οικογένειάς σου. Την επόμενη φορά που θα περιμένουν να δράσεις συγκεκριμένα σε μια κατάσταση, δράσε αλλιώς. Μη δράσεις αλλιώς επειδή «πρέπει» ή επειδή στο λέω εγώ. Δράσε αλλιώς επειδή θες να ερευνήσεις τα όριά σου. Επειδή θες να ξετινάξεις επιτέλους τη συνήθεια να ευχαριστείς τους γονείς σου ή επειδή δε θες άλλο να φοβάσαι τη γκρίνια τους. Επειδή θες να ενηλικιωθείς…
Δοκίμασε να γίνεις λιποτάκτης της κοινωνίας σου. Την επόμενη φορά που σε πιέζουν να συμπεριφερθείς «κάπως» κάνε το αντίθετο από τη μάζα. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις μια μπαρούφα από κάποιον που σέβεται η κοινωνία σήκω και πες «λες μπαρούφες!» αγνοώντας τους τίτλους του. Μη φοβηθείς να γίνεις δυσάρεστος. Όχι επειδή «πρέπει» αλλά επειδή αμφισβητείς την τάξη τους. Επειδή γίνεσαι λιποτάκτης.
Γίνε όμως λιποτάκτης πρώτα στον εαυτό σου. Μη γίνεις σκέτα αντιδραστικός γιατί πάλι ταυτίζεσαι. Αμφισβήτησε πρώτα το μυαλό σου, τους φόβους σου, το πως πιστεύεις ότι πρέπει να είναι τα πράγματα. Από εκεί ξεκίνα. Κι όταν θα αμφισβητείς τους άλλους, θα δεις ότι στην ουσία πάλι τους φόβους σου αμφισβητείς. Δεν «παίζεις» πια με τους άλλους. Με εσένα παίζεις. Στέκεσαι πλέον μπροστά στον καθρέπτη.
Θες να πέσεις λίγο πιο βαθιά στην τρύπα του λαγού; Τσέκαρε εδώ.
Καλή συνέχεια και να ζεις μια ζωή γεμάτη Φως!
Δημήτρης Καμίλλος