Η Δημιουργία στην Καμπαλιστική σκέψη, ξεδιπλώνεται σε τέσσερεις κόσμους.
Ο πρώτος από αυτούς ονομάζεται Atziluth και είναι κατά κάποιο τρόπο ο πιο πνευματικός. Είναι ο κόσμος των Εκπορεύσεων και σχετίζεται με τη Φωτιά. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα το υλικό, ούτε καν η ενέργεια όπως την ξέρουμε. Είναι ο κόσμος πιο κοντά στην πρωταρχική κατάσταση της μη ύπαρξης (περισσότερα για την αρνητική ύπαρξη εδώ).
Ο δεύτερος κόσμος ονομάζεται Briah και είναι ο κόσμος της Δημιουργίας. Σχετίζεται με το στοιχείο του Αέρα. Οι εκπορεύσεις του πρώτου κόσμου οργανώνονται σε ξεχωριστές Ιδέες και έτσι αυτός ο κόσμος είναι ο κόσμος των Αρχετύπων. Εδώ κατατάσσονται τα Πλατωνικά στερεά και το μοναδικό σημείο των μαθηματικών. Για εμάς τους ανθρώπους είναι ο κόσμος που μπορούμε να συλλάβουμε τις ιδέες με τη σκέψη μας. Αν διαβάσετε ιστορίες όπως της Marie Quri ή άλλων επιστημόνων ή καλλιτεχνών, θα δείτε ότι πολλές φορές μετά από εξαντλητική και άκαρπη έρευνα για ένα πρόβλημα, κοιμόντουσαν και όταν ξυπνούσαν είχαν τη λύση! Είχαν "επισκεφθεί" τον κόσμο της Briah.
Ο Kandindky, ο μεγάλος και πρωτοπόρος ζωγράφος της αφηρημένης τέχνης, στο βιβλίο του "Για το πνευματικό στην τέχνη" αναφέρει πως η πνευματική ζωή μοιάζει με ένα μεγάλο τρίγωνο χωρισμένο σε άνισα τμήματα με το οξύτερο, μικρότερο τμήμα στραμμένο προς τα πάνω. Το μικρότερο αυτό τμήμα, αυτή η αιχμή, για όλο το υπόλοιπο τρίγωνο είναι ακατανόητο και στην άκρη της ανώτατης αιχμής βρίσκεται μερικές φορές ένας μόνο άνθρωπος. Με άλλα λόγια, από εποχή σε εποχή, κάποια Ιδέα ή κάποιο Αρχέτυπο από τον κόσμο της Briah "προβάλλει" στον κόσμο μας αλλά μπορούν να το συλλάβουν και να το εκφράσουν λίγα μόνο μυαλά (μερικές φορές ένας μόνο άνθρωπος) ενώ για τους υπόλοιπους είναι ακατανόητο. Αυτός είναι ο λόγος που όταν κάποιος έχει συλλάβει μια καλή ιδέα και δεν την εφαρμόσει, μπορεί να την εκφράσει αργότερα ένας άλλος.
Ο τρίτος κόσμος ονομάζεται Yetzirah και είναι ο κόσμος του Σχηματισμού. Σχετίζεται με το στοιχείο του Νερού. Παίρνει τις αφηρημένες Ιδέες και τις μετατρέπει σε συναισθήματα, εικόνες και ένστικτα. Αρχίζει και μορφοποιεί δηλαδή αυτό που είναι αφηρημένο και άυλο. Για εμάς τους ανθρώπους είναι ο κόσμος των συναισθημάτων, το υποσυνείδητο ή ο αστρικός κόσμος.
Ο τέταρτος και τελευταίος κόσμος ονομάζεται Assiah και είναι ο κόσμος της Δράσης. Σχετίζεται με το στοιχείο της Γης και είναι εδώ που οι Ιδέες υλοποιούνται. Είναι ο υλικός κόσμος και για τους ανθρώπους είναι το σώμα τους.
Το ίδιο το Δέντρο της Ζωής υπάρχει σε κάθε έναν από αυτούς τους κόσμους συνεπώς κάθε Σεφίρα υπάρχει επίσης και στους τέσσερις κόσμους. Αυτό μας βοηθά πολύ όταν εργαζόμαστε με τις ποιότητες της κάθε Σεφίρα γιατί τουλάχιστον στους τρείς κόσμους (από κάτω προς τα πάνω) έχουμε μια πρόσβαση για να τους κατανοήσουμε. Μελετήστε το παρακάτω σχήμα.
Στην άκρη αριστερά υπάρχουν τέσσερα δέντρα ένα για κάθε κόσμο ξεκινώντας από πάνω (Atziluth) και καταλήγοντας κάτω (Assiah).
Επίσης το ίδιο το Δέντρο μπορεί να χωριστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι τέσσερεις κόσμοι να απεικονίζονται πάνω του. Οι τρεις πρώτες Σεφίρες αντιστοιχούν στον πρώτο κόσμο των Εκπορεύσεων, οι επόμενες τρεις στον κόσμο των Αρχετύπων, οι επόμενες τρεις στον κόσμο του Σχηματισμού και η τελευταία, μόνη της, στον κόσμο της Δράσης.
Η τελευταία Σεφίρα είναι το Malkuth που σημαίνει Βασίλειο και είναι ο υλικός μας κόσμος, το Σύμπαν.
Έτσι, καμπαλιστικώς, μπορούμε να έχουμε τις παρακάτω αντιστοιχίες.
Atziluth-----Εκπορεύσεις----------Πνεύμα ---------------------------------Φωτιά
Briah ------- Αρχέτυπα -------------- Νους -------------------------------------Αέρας
Yetzirah-----Σχηματισμός-------Συναισθήματα(Υποσυνείδητο)------Νερό
Assiah-------Δράση -----------------Υλικό σώμα --------------------------------Γη
Ο στόχος του κάθε ανθρώπου είναι να βιώσει την ένωση με το Θείο. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από ένα εσωτερικό ταξίδι όπου θεραπεύουμε τα κομμάτια μας, τις πληγές μας και μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε συντονισμένα και προς όφελός μας όλα όσα μας δίνει η Δημιουργία, όλα μας τα χαρακτηριστικά αποταυτιζόμενοι ταυτόχρονα από αυτά. Το Δέντρο της Ζωής είναι ένας χάρτης που μας δείχνει όχι μόνο που βρισκόμαστε και που θέλουμε να πάμε, αλλά και πως να ανέλθουμε. Η ανοδική αυτή πορεία ονομάζεται Το Μονοπάτι του Φιδιού καθώς το ιερό φίδι είναι το σύμβολο της θεραπείας.
Η ίδια μας η σύσταση (σώμα-συναισθήματα-νους-πνεύμα) είναι η πύλη και για τους τέσσερις κόσμους. Έτσι αυτοί οι κόσμοι δεν είναι αφηρημένες έννοιες. Στην καθημερινή ζωή βιώνουμε τον κόσμο της Assiah. Στα όνειρά μας, στις δημιουργικές περιόδους, ερχόμαστε σε επαφή με το υποσυνείδητο και τα συναισθήματά μας, με τον κόσμο της Yetzirah. Οι περίοδοι όπου έχουμε διαφωτιστικές εκλάμψεις, εμπνεύσεις από το πουθενά ή εμπειρίες φωτός πέρα από τη μορφή και τα συναισθήματα, είναι περίοδοι όπου ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο της Briah. Και ο τελευταίος κόσμος του Atziluth είναι μια κατάσταση διαρκούς ένωσης με την Ουσία των πάντων. Αυτός ο κόσμος, αυτή η κατάσταση ένωσης, είναι διαρκώς παρούσα αλλά εμείς δεν τη βλέπουμε. Νομίζουμε ότι είμαστε μακριά από το Σπίτι όταν είμαστε ήδη μέσα του. Αυτό το "εμπόδιο", αυτό το Πέπλο όπως ονομάζεται στην Kabbalah, είναι το τελευταίο που πρέπει να πέσει.