"Ολόκληρη η ζωή του Ζορμπά είναι η ζωή της απλής σωματικής απόλαυσης, χωρίς καμιά αγωνία, χωρία καμιά ενοχή, χωρίς ανησυχία για την αμαρτία και την αρετή.
Θα ήθελα αυτόν τον άνθρωπο, το Ζορμπά να είναι ζωντανός σε κάθε άνθρωπο, γιατί είναι η φυσική του κληρονομιά.
Φτάνει να μη σταματήσεις στο Ζορμπά.
Ο Ζορμπάς είναι μόνο η αρχή.
Αργά ή γρήγορα, αν επιτρέψεις στο Ζορμπά να αναπτυχθεί εντελώς, θα αρχίσεις να σκέφτεσαι για κάτι καλύτερο, κάτι μεγαλύτερο, κάτι υψηλότερο, κάτι σπουδαιότερο.
Στην πραγματικότητα, δε θα το σκέφτεσαι απλώς, αλλά θα προκύψει από τις εμπειρίες σου, γιατί αυτές οι μικρές εμπειρίες θα γίνουν βαρετές.
Ο ίδιος ο Βούδας έγινε Βούδας επειδή έζησε τη ζωή του Ζορμπά. Όταν χόρτασε το Ζορμπά, άρχισε να αναζητά το Βούδα.
Δε μπορούν όλοι να γίνουν Βούδες και ο βασικός λόγος είναι ότι δεν έχουν ζήσει το Ζορμπά.
Ζήσε το Ζορμπά εντελώς και θα μπεις με φυσικότητα στη ζωή του Βούδα.
Απόλαυσε το σώμα σου, απόλαυσε τη φυσική σου παρουσία. Δεν υπάρχει καμία αμαρτία σε αυτό. Πίσω σου, κρύβεται η πνευματικότητά σου, το πνευματικό σου άνθισμα.
Όταν κουραστείς από τις σωματικές απολαύσεις, μόνο τότε θα ρωτήσεις "Υπάρχει τίποτα περισσότερο;"
Αυτή η ερώτηση δεν μπορεί να είναι διανοητική, πρέπει να είναι υπαρξιακή.
"Υπάρχει τίποτα περισσότερο;" Και όταν η ερώτηση είναι υπαρξιακή, θα βρεις μέσα σου πολλά περισσότερα. (...)
Υπάρχει τόση ευδαιμονία! Αυτή η ευδαιμονία δεν είναι εναντίον της απόλαυσης. Στην πραγματικότητα, η απόλαυση σε έφερε στην ευδαιμονία."
Από το βιβλίο "Ζορμπάς ο Βούδας"