Οι πνευματικοί οδηγοί δηλώνουν την παρουσία τους πάντα διακριτικά με σκοπό όχι απλά να μας βοηθήσουν, αλλά να μας οδηγήσουν στην καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας και στη συνειδητοποίηση ότι είμαστε ήδη ο Ανώτερος Εαυτός μας. Πολύ πριν μάθουμε όμως να αναγνωρίζουμε την παρουσία τους στη ζωή μας, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε την παρουσία του δικού μας πνεύματος.
Οι άνθρωποι είμαστε πνεύματα που έχουμε μια υλική εμπειρία. Μέσα όμως στο παιχνίδι της ζωής, ξεχνάμε αυτή μας την όψη και ταυτιζόμαστε αποκλειστικά με το σώμα. Είναι σημαντικό εδώ να καταλάβουμε πως αν και το σώμα (και η προσωπικότητα) είναι σαν ένα ρούχο που φοράμε και βγάζουμε, εν τούτοις είμαστε και αυτά. Αν διαχωρίζουμε τον εαυτό σε ανώτερο και κατώτερο είναι μόνο για πρακτικούς - αναλυτικούς λόγους και όχι για να υποστούμε άλλον έναν διχασμό. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε την οργανική ενότητα των πάντων. Ύλη και Πνεύμα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και αυτός ο κόσμος είναι η έκφραση ακριβώς αυτής της πραγματικότητας. Η ίδια μας η ενσάρκωση είναι η απόδειξη αυτής της αρμονίας. Η Ύλη είναι το Πνεύμα εκφραζόμενο σε αυτό το πεδίο.
Πως όμως αναγνωρίζουμε το πνεύμα μας;
Το πνεύμα μας έχει τη δική του παρουσία, έναν ιδιαίτερο κραδασμό που είναι ξεχωριστός από την προσωπικότητα η οποία έχει αναπτυχθεί περισσότερο σαν μια νεύρωση - αντίδραση στο περιβάλλον για συγκεκριμένους σκοπούς. Ο καλύτερος τρόπος για να συνδεθούμε με το πνεύμα μας είναι να αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί.
Τι είναι αυτό που μας εμπνέει; Τι είναι αυτό που μας κάνει να γελάμε από χαρά και πληρότητα; Ποιες είναι εκείνες οι δραστηριότητες με τις οποίες όταν ανακατευόμαστε χάνουμε τον εαυτό μας και το χρόνο;
Παρατηρήστε τι είναι αυτό που δίνει τροφή στο πνεύμα σας. Τι εμπειρίες σας δίνουν ζωντάνια, σας θρέφουν στον πυρήνα σας και σας κάνουν να ευχαριστιέστε την ύπαρξή σας;
Μιλάμε για την Απόλαυση που μας κάνει να θέλουμε να πηδήξουμε από χαρά και μας δίνει πληρότητα. Εδώ θα χρειαστούμε την παρατήρηση. Χρειάζεται να είμαστε σε εγρήγορση και να παρατηρούμε τον εαυτό μας.
Αν δεν μπορείτε να εντοπίσετε εύκολα τι σας κάνει να νιώθετε πραγματικά καλά στον πυρήνα της ύπαρξής σας, ξεκινήστε από το να εντοπίσετε τι είναι αυτό που σας θλίβει, που σας σκοτεινιάζει.
Θυμάμαι, όταν δούλευα στην προηγούμενη δουλειά που δε μου άρεσε καθόλου, έπρεπε να εγγραφώ στο Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών. Όταν ολοκλήρωσα την εγγραφή και πήγα στο μετρό για να επιστρέψω στη δουλειά μου, ένιωθα ότι υπήρχε μέσα μου και πάνω μου ένα μαύρο σύννεφο. Ήξερα ότι αυτό που έκανα ήταν τόσο μα τόσο λάθος και ήμουν έτοιμος να βάλω τα κλάματα! Υπήρχε καλύτερα απόδειξη από αυτή, για να με κάνει να καταλάβω ότι βάδιζα έναν δρόμο που δε μου ταίριαζε; Δεν ήταν απλώς μια απογοήτευση, ήταν ένα αίσθημα λάθος κατεύθυνσης, λάθος σκοπού!
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, τα πνεύματα έχουν από μόνα τους κάποια χαρακτηριστικά, κάποιες ποιότητες! Επιτρέψτε στον εαυτό σας να φανταστεί πως είναι το πνεύμα του. Είναι ζωηρό και παιχνιδιάρικο ή μήπως πιο “βαρύ”; Του αρέσει να είναι έξω στη φύση και να κάνει ποδήλατο μυρίζοντας το γρασίδι ή προτιμά να βυθίζεται στην πολυθρόνα διαβάζοντας ένα βιβλίο; Γίνεται πιο ζωντανό μιλώντας γαλλικά ή ισπανικά ή ίσως μαγειρεύοντας;
Ανεξάρτητα της ποιότητας του πνεύματος του καθενός, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι όταν λειτουργείτε έτσι θα αισθάνεστε πιο ζωντανοί και πάνω από όλα πιο δημιουργικοί! Είμαστε από τη φύση μας δημιουργικά όντα. Όταν δεν θρέφετε το πνεύμα σας τότε δημιουργείται πνευματική βαρεμάρα. Είναι εκείνο το αίσθημα που σας φταίνε τα πάντα ή μάλλον δε βρίσκετε να σας ικανοποιεί τίποτα από τη ζωή σας. Έτσι ξεσπάτε οπουδήποτε νομίζοντας ότι φταίει αυτό. Άλλοι ξεσπάνε στη σχέση τους, άλλοι στους ανθρώπους που αγαπάνε. Η ουσία όμως είναι ότι δε ζούνε τη ζωή που θέλουν να ζήσουν, τη ζωή που θα έθρεφε το πνεύμα τους, επειδή κάνουν αυτά που περιμένουν οι άλλοι από αυτούς. Ζούνε τη ζωή έτσι όπως τη θέλει η κοινωνία, οι γονείς τους, η θρησκευτική τους ταυτότητα κτλ. Έτσι νιώθουν περισσότερο σαν να υπομένουν τη ζωή παρά σαν να τη ζουν πόσο μάλλον να την απολαμβάνουν!
Ποτέ όμως δεν είναι αργά να κάνουμε στροφή. Ξεκινήστε δίνοντας προσοχή στην καθημερινή σας ζωή και ξεχωρίζοντας εκείνες τις στιγμές που νιώθετε ότι ανακατεύεστε με ασχολίες που σας κάνουν να αισθάνεστε ήρεμα, που απορροφούν όλη την προσοχή σας χωρίς καμία δυσκολία. Δεν έχει σημασία τι δραστηριότητες είναι αυτές! Προσέξτε πότε γελάτε και νιώθετε μια ωραία ελαφρότητα. Αυτές είναι οι στιγμές που η ψυχή σας εμπνέεται και αυτές οι εμπειρίες είναι που σας ανοίγουν στον κόσμο των πνευματικών οδηγών!
Άσκηση 1 :
Αφιερώστε μια περίοδο το λιγότερο 20 λεπτών μια φορά την εβδομάδα για να κάνετε κάτι που εσείς πραγματικά θέλετε. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αφήστε τον εαυτό σας να ασχοληθεί με κάτι που του “μιλάει” χωρίς να νιώθετε καμία ενοχή! Θέλετε να ασχοληθείτε με τα λουλούδια σας; Να χαζέψετε παρέα με ένα φλιτζάνι καφέ; Να δείτε την αγαπημένη σας σειρά; Να κάνετε μια ωραία βόλτα στα μαγαζιά κοιτώντας τις βιτρίνες; Να γράψετε; Σταδιακά αυξήστε αυτό το διάστημα από μια φορά την εβδομάδα σε δύο και μετά περισσότερο. Με άλλα λόγια ασχοληθείτε με αυτό που “γουστάρετε”. Αυτός ο χρόνος είναι ο δικός σας χρόνος και είναι σημαντικός. Μην επιτρέψετε σε άλλες υποχρεώσεις και προτεραιότητες άλλων να εισχωρήσουν! Όλος ο υπόλοιπος χρόνος της εβδομάδας φτάνει για αυτές!
Άσκηση 2 :
Βρείτε λίγο χρόνο και καθίστε και γράψτε μερικές φράσεις ξεκινώντας με τη φράση “Αν δε φοβόμουν, θα…”.
Για παράδειγμα:
“Αν δε φοβόμουν, θα ξεκινούσα αυτά τα μαθήματα εσωτερικής διακόσμησης.”
“Αν δε φοβόμουν, θα ζητούσα να έχω ελεύθερες τις Κυριακές από τη δουλειά μου.”
“Αν δε φοβόμουν, θα παράταγα τη δουλειά μου και θα ξεκινούσα ένα ταξίδι!”
Σταδιακά και όσο μιλάτε από καρδιάς, θα δείτε ότι θα λέτε πράγματα που σας δημιουργούν εσωτερική χαρά διότι η νούμερο ένα κατάσταση που μας παγώνει και μας μαραζώνει κρατώντας μας μακριά από το πλήρες δυναμικό μας είναι ο φόβος. Αφήστε την καρδιά σας να σας οδηγήσει όπου θέλει και δείτε τι είναι αυτό που θα κάνατε. Θα συνειδητοποιήσετε πως θα θέλατε να ζείτε πραγματικά τη ζωή σας.