Συχνά, όταν μπαίνουμε σε ένα καινούριο μονοπάτι, ενθουσιαζόμαστε. Δεν είναι λίγες οι φορές που συναντώ πολλούς ανθρώπους οι οποίοι πετάγονται από τη μια τεχνική στην άλλη, από το ένα σύστημα στο άλλο, γεμίζουν την ατζέντα τους με σεμινάρια, συναντήσεις, διαλογισμούς και αισθάνονται πολύ πνευματικοί. Αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν πως είναι πνευματικοί. Ετοιμάζονται ίσως να μπουν στην πέμπτη διάσταση. Ασχολούνται με τον εαυτό τους. Μα μόνο αυτό δεν κάνουν.
Όπως σε όλες τις εκφάνσεις τις κοινωνίας και της ζωής των ανθρώπων, ο καπιταλισμός έχει χώσει τη μύτη του και στην “πνευματικότητα”. Πολλά συστήματα, πολλοί “δάσκαλοι”. Και όταν λέω καπιταλισμός, μιλάω περισσότερο για τη νοοτροπία παρά για το οικονομικό σύστημα καθαυτό. Τη νοοτροπία που θέλει τον άνθρωπο καταναλωτικό ον και να κινείται με ταχύτατους ρυθμούς γιατί… πρέπει να παράγει ένα αποτέλεσμα.
Έτσι και εδώ, η πνευματικότητα εκλαμβάνεται ως ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Και ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, γεμίζει το “οπλοστάσιό” του με τεχνικές, ασκήσεις και συστήματα. Και το βαρέλι φυσικά δεν έχει πάτο…
Γιατί λίγο πιο προσεκτικά να παρατηρήσεις, θα δεις πως πίσω από αυτή την αγωνία κρύβεται ο νους σου. Έχει την ιδιότητα να μεταμορφώνεται. Πάντα σου βάζει στόχους. “Πρέπει να καλυτερέψεις τον εαυτό σου”, “Πρέπει να καθαριστείς γιατί οι ενέργειες της 5ης διάστασης είναι λεπτοφυείς!”, “Ο Βούδας είπε αυτό, ο Ιησούς το άλλο!” Και φυσικά από αυτή την κάλπικη πνευματικότητα, βγαίνουν κάλπικα αποτελέσματα. Όπως το χάμστερ, τρέχουμε όλη τη ζωή γυρνώντας τον τροχό.
Πως θα ασχοληθείς με εσένα αν τρέχεις όλη την ώρα; Πως θα μπορέσεις να σε παρατηρήσεις αν είσαι συνέχεια γεμάτος ένταση γιατί πρέπει να επιτύχεις ένα στόχο; Ηρέμησε! Το κλειδί βρίσκεται μέσα σου. Δεν στο έχει πάρει κανείς! Αντί να τρέχεις πίσω από το καρότο που κρατάει ο νους σου, σταμάτα. Σταμάτα και δες! Σταμάτα και απόλαυσε!
Οι όποιες ασκήσεις ή τεχνικές, έχουν σαν σκοπό να σε βάλουν στο εδώ και τώρα. Μη δημιουργείς απόσταση με το νου σου. Εσύ εδώ, το αποτέλεσμα κάπου στο μέλλον! Δεν έχεις δρόμο να διανύσεις, μόνο να γίνεις πιο συνειδητός. Μόνο να βυθιστείς περισσότερο στο εδώ και τώρα και να σε απολαύσεις όπως κι αν είσαι, όποιοιος/όποια κι αν είσαι. Κι αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα.
Όταν εμπλέκεσαι με μια τεχνική, και ξεκινάς να αλλάξεις τον εαυτό σου, δε θα τον αλλάξεις. Στο εγγυώμαι! Η προθυμία σου είναι καλή αλλά ξεκινάς από το νου. Αν πεις “πρέπει να αλλάξω και να μη θυμώνω τόσο εύκολα, ας κάνω διαλογισμό.” δε θα πετύχεις τίποτα. Μόνο θα βρεις τρόπο να χώσεις το θυμό πιο κάτω. Και εσύ θα νιώθεις κάπως καλύτερα (γιατί κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου βρε διάολε οπότε θα πρέπει να νιώθεις καλύτερα) αλλά ο άλλος που θα σε βλέπει, θα καταλαβαίνει την ένταση και την υστερία που θα υπάρχει από κάτω.
Γιατί όταν ξεκινάς από το νου, δε δέχεσαι τον εαυτό σου. Δεν τον αποδέχεσαι. Ο θυμός υπάρχει για ένα λόγο, είναι ενέργεια. Όταν εσύ θες να αλλάξεις, επειδή όποιος είναι πνευματικός δε θυμώνει, τότε καταπιέζεις το θυμό. Δοκίμασε τον άλλο δρόμο. Όταν θυμώνεις, μπες ολοκληρωτικά σε αυτό! Ζήσε το! Γίνει πιο θυμωμένος από ποτέ! Αποδέξου επιτέλους ότι “ναι θυμώνω!” και ευχαριστήσου το! Στείλε όλες τις τεχνικές από εκεί που ήρθανε και βούτα! Μόνο κάνε το όσο πιο συνειδητά μπορείς. Παρατήρησε τον εαυτό σου καθώς θυμώνεις. Κι αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό εκείνη τη στιγμή, κάνε το μετά όταν θα έχει ξεσπάσει η ενέργεια. Δες τα κουμπιά που πατήθηκαν. Μη νιώσεις ενοχές, αρκετά με δαύτες! Θύμωσες, πάει τελείωσε! Τώρα δες. Ο θυμός σε έκανε ζωντανό. Δες πως παλλόταν όλη σου η ζωή από την ενέργεια! Δες πως έγινες ένα με αυτό! Αυτό είναι το πρόβλημα με την κάλπικη πνευματικότητα. Δε σε αφήνει να βουτήξεις στα νερά της ζωής ολοκληρωτικά και έτσι ταλαιπωρείσαι με το ίδιο πρόβλημα ξανά και ξανά. Δε σε αποδέχεσαι. Φοβάσαι να ζήσεις. Φοβάσαι να κάνεις λάθος. Κάνε λάθος! Ε και λοιπόν; Τι έγινε; Σταμάτησε η ζωή; Σου αφαιρέθηκαν πόντοι πνευματικότητας;
Ζώντας ολοκληρωτικά εσένα, στο εδώ και τώρα, χωρίς ενοχές, χωρίς να απολογείσαι, θα είσαι για πρώτη φορά αυθεντικός! Θα δεις πραγματικά από τι υλικά αποτελείσαι.
Αλλά να είσαι συνειδητός. Δες πως κινείσαι. Τι κουμπιά σου πάτησαν και θύμωσες; Αν συνέβη έτσι, τότε κάποιος άλλος σε χειρίστηκε. Έγινες εργαλείο στα χέρια κάποιου άλλου. Δεν έδρασες. Αντέδρασες. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αντίδραση σημαίνει αυτοματισμός - μη συνειδητότητα. Δράση σημαίνει συνείδηση. Τώρα θέτοντας τις κατάλληλες ερωτήσεις, θα δεις τα κουμπιά σου. Πως τυφλώθηκες. Πως ταυτίστηκες με την κατάσταση και έπαψες να είσαι συνειδητός.
Απέκτησες εμπειρία και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όταν πριν, χρησιμοποιούσες τεχνικές και διαλογισμούς σε ένα δωμάτιο για να μη θυμώνεις, δεν αποκτούσες εμπειρία. Φοβόσουν. Εσύ ήσουν εδώ, ο θυμός ήταν εκεί και έπρεπε να τον παλέψεις. Και φυσικά τις ενοχές μαζί, γιατί όταν είμαστε πνευματικοί δε θυμώνουμε… Τώρα τον αποδέχτηκες, τον έζησες για πρώτη φορά ολοκληρωτικά και τον εξετάζεις στο φως της συνείδησης. Η ενέργεια βρήκε διέξοδο. Μην το ζήσεις έχοντας στο νου ότι “Α να μια τεχνική για να νικήσω τον θυμό” γιατί δε θα πετύχει. Και δε θα πετύχει γιατί έχεις δικάσει από πριν το θυμό, έχεις αποφασίσει από πριν ότι είναι “κακός”. Δεν τολμάς να μπεις στη θάλασσα και να βραχείς.
Θα πάρει χρόνο, μη γελιέσαι. Δε θα γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Το μαγικό εδώ είναι πως η αλλαγή θα αρχίσει να προκύπτει από μέσα, όχι από το νου. Ο θυμός θα μεταλλαχθεί. Όσο το ζεις, αυτό ξεθυμαίνει. Αλλά όσο το ζεις συνειδητά, όχι τυφλωμένος.