Στο τέλος δε μένει τίποτα άλλο από την Αγάπη.
Στην Αγάπη καίγεσαι και μεταμορφώνεσαι και μόνο το Πνεύμα μπορεί να στο αποκαλύψει αυτό. Και η Αγάπη ξεκινά από τις μικρές αγάπες των ανθρώπων. Αυτές τις μικρές, τις καθημερινές που με τον καιρό βαθαίνουν και πλαταίνουν την ψυχή σου. Μετατρέπουν τα μέσα σου βουνά και χαράδρες σε λιβάδια με χρυσάνθεμα και λεβάντα.
Στην Αγάπη δεν έχεις όπλα. Που να τα βρεις;
Μόνο ανοίγεις τα χέρια και δίνεσαι με εμπιστοσύνη και ό,τι γίνει. Καίγεσαι μέσα στην ύπαρξη του άλλου, και τη μικρή και τη μεγάλη του ύπαρξη. Καίγεσαι και λάμπεις τόσο δυνατά! Τα γύρω φεύγουν και μένει το διαμάντι σου. Τόσο αστραφτερό! Τόσο καθάριο! Πως δεν το είχες πάρει χαμπάρι τόσο καιρό;
Χάσου μέσα στην αγάπη για τον άλλο, για τον δίπλα σου, για το ζωάκι σου, το λουλούδι σου, για τον άγνωστο, για το ηλιοβασίλεμα, για τη ζωή και μη σε νοιάζει αν είναι σωστό ή όχι. Τι λέει κάποιος θεός και τι όχι. Ούτε δαύτος δεν μπορεί να αντισταθεί στην αγάπη σου. Αυτή κινεί τα σύμπαντα.
Αγάπη μόνο κι όλα τα άλλα βάλτα για προσάναμμα, που λέει και ένα μήνυμα σε έναν τοίχο κάπου μέσα στην πόλη …